Afgelopen weekend stond er een leuk artikel in de Volkskrant over een stel dat de kinderkamer ging behangen. Of eigenlijk twee keer. De eerste keer kostte het hun bijna hun relatie, maar een paar jaar later lukte het wél. Heel herkenbaar!
De eerste keer dat het stel uit het Volkskrant-artikel ging behangen maakten ze naar eigen zeggen een paar cruciale fouten: ze deden het 's avonds en ze hadden niet het juiste materiaal. Het fotobehang was te dun, de lijm plakte niet goed, kortom: om twee uur 's nachts moest een fles wijn hun relatie redden. Gelukkig lukte het een paar jaar later wel, toen ze beter voorbereid te werk gingen. Een vermakelijk artikel, want het doet me erg denken aan mijn eerste ervaringen met behangen.
Sinds ik het ouderlijk huis op mijn 18e verliet, ben ik heel wat keren verhuisd. Elke studentenkamer, appartement en later een echt huis, pakte ik grondig aan met op z'n minst liters verf. Maar behangen? Daar durfde ik me niet aan te wagen. Mijn moeder kon dat wél heel erg goed en gelukkig kwam zij graag helpen. Het leek heel makkelijk als zij aan de slag ging met de behangtafel, de lijmborstels en de lijm. Je had toen nog uitsluitend papierbehang, dat eerst ingeweekt moest worden met lijm. Ik hoorde mijn moeder nooit klagen: een muurtje deed ze heel vlot in haar eentje en soms hielp mijn vader haar om de banen recht te houden. Toen wij in 2007 eenmaal ons tweede echte huis betrokken, wilde ik in alle kamers 1 wand behangen. En nu wilde ik het zelf kunnen. Ik ontwierp toen nog geen behang, dat kwam later pas, dus van verschillende soorten behang had ik nog nooit gehoord. Ik wist wél wat ik mooi vond, dus zocht voor elke kamer een dessin uit dat me aansprak. Ik lette er daarbij niet op of het papierbehang was, of vliesbehang of wat dan ook en uiteindelijk had ik van alle soorten wel iets.
Mijn dochter was 1,5 en zat middenin haar roze periode. Dus kocht ik bij een bouwmarkt een knalroze-met-zilver barok behangetje. Een heel uitgesproken dessin, dus het leek me verstandig om er niet teveel geld aan uit te geven. Want wie weet was zij (of ik!) er na een jaar op uitgekeken. Op zich geen onverstandige keuze natuurlijk. Ondertussen waren er ook schilders in het huis aan het werk. Zij konden ook behangen, lieten ze vriendelijk weten. Ik wilde het echter perse zelf doen. Samen met een vriendin begonnen we in de kinderkamer. De eerste baan had meteen een moeilijk hoekje achter een deurpost, de lijm bleef klonten bevatten en bij het inlijmen van het papierbehang zat alles onder. Na anderhalf uur hielden de schilders op met lachen en kwamen ze gelukkig met wat handige tips. En nog een uur later zat de eerste baan er dan eindelijk op! De tweede baan ging al sneller: krap een halfuurtje. En de derde en vierde nog wat sneller. Aan het eind van de dag hadden we dan eindelijk de muur klaar! Ik was erg blij dat ik de klus met een vriendin had gedaan en niet met mijn echtgenoot. Tegen een vriendin mopper je toch minder snel. Tegelijkertijd zakte de moed me in de schoenen: dit was nog maar de eerste kamer!
De tweede kamer deed ik wel samen met mijn man. Gelukkig was het maar een heel klein recht-toe-rechtaan muurtje. Vliesbehang stond er op de rol. We moesten de wand inlijmen. Vreemd vonden we dat, maar we deden het maar toch. En wat ging dat makkelijk! Het wandje was in een handomdraai voorzien van een prachtig behangetje! Het enige wat een beetje moeilijk was, was dat het dessin bij dit behang een speciaal soort relief had . Dat was gemaakt van een zacht erop geplakt materiaal, dat je er makkelijk vanaf wreef als je te hard aandrukte. Maar na even oefenen konden we daar mee overweg en het resultaat mocht er zijn. Ik begon het leuk te vinden. En zo pakte ik wand voor wand aan, soms met mijn man, soms met mijn vader, tot ik zelfs onze slaapkamermuur helemaal in mijn eentje voorzag van een prachtig vliesbehang van Eiffinger. Het was een heel behangavontuur, maar ik heb er veel van geleerd! Bij behangen is een beetje ervaring en/of goede hulp best handig, maar eigenlijk valt en staat de klus met het juiste materiaal.
Twee jaar na deze verhuizing - in 2009 - begon ik met het ontwerpen van de Perron 11 behangcollectie. Eén ding wist ik daarbij meteen zeker: het moest een écht fijn te plakken vliesbehang worden. Ook al plakt vliesbehang in de regel makkelijker dan papierbehang, ook bij vliesbehang had ik veel verschil in kwaliteit gezien. Te dun scheurt en kreukt te snel (zeker als je een baan opnieuw wil doen) en bovendien zie je elke kleine oneffenheid in de wand. Dikker vliesbehang is fijner te hanteren. Maar té dik bleek ook weer nadelen te hebben: plak je de naden nét niet helemaal netjes, dan ga je de zijkant van het behang zien. En die is wit, dus bij een gekleurd behang zie je de naden dan extra goed. En bij oneffenheden in de wand kunnen juist grote 'luchtbellen' ontstaan omdat het materiaal stugger is. Kortom: het was een behoorlijke zoektocht.
In 2015 kwam de volgende verhuizing en natuurlijk moesten er weer heel wat wandjes worden behangen. Met onze eigen behangcollectie natuurlijk, hoewel ik voor de woonkamer een speciaal behang ontwierp dat refereert aan de geschiedenis van ons oude boerderijtje. Dit keer leerde ik ook veel over lijm. Of misschien beter gezegd, over mezelf: ik ga voor gemak! Dus de aangeschafte pakjes aanmaaklijm konden weer terug naar de winkel en werden geruild voor kant-en-klare behanglijm. Zó makkelijk! Geen klonten, geen gedoe met staafmixers (wij mixten voorheen de aanmaaklijm met een oude staafmixer - wat op zich heel goed werkte) en je sluit de emmer eenvoudig af om een paar dagen later weer verder te gaan met de volgende kamer. Meer leermomenten? Een behangtafel is bij vliesbehang niet nodig, maar wél handig. Of desnoods een deur of plank op schagen. Dan hoef je het behang niet allemaal op die vieze bouwvloer te leggen of in de vensterbank. Ook een goed idee: eerst alle banen op maat knippen en - bij posterbehang - op volgorde op je behangtafel klaarleggen. Een behangspatel vind ik heel fijn werken, maar let erg op bij behang met een zachte bovenlaag. Die beschadig je er namelijk mee. Dan kun je beter een behangaandrukroller of simpelweg een zachte schone doek gebruiken. En tot slot: een maatje is handig! Al is het alleen maar om de baan onderaan recht te houden terwijl jij bovenop de ladder staat. Is dat bij jullie een te grote relatietest? Vraag dan een vriend(in). Of schaf een goede fles wijn aan om het naderhand weer goed te maken met je lief, zoals het stel in het Volkskrant-artikel!
Wat is jouw ervaring met behangen? Heb jij nog tips? Laat het ons weten in een reactie hieronder, wie weet kunnen wij en onze lezers ervan leren!
Meer behangtips? Lees dan ook ons blog 'Behang een muur in een uur - 6 behangtips'
Of bekijk onze plakbeschrijving voor vliesbehang en download gratis ons behang stripboekje!